Seina daagt kinderen in het ziekenhuis uit om samen te spelen. Door hun aanwezigheid beïnvloeden ze de projectie en maken ze samen deel uit van een groter geheel. Zo ontstaat er meer interactie tussen de kinderen. Ouders zijn vaak huiverig om hun (zieke) kind vrij te laten spelen, maar ook zij zijn enthousiast over deze installatie, met name door het kunstzinnige uiterlijk. Seina is verscheidene keren tentoongesteld en verder ontwikkeld om een vaste plaats in het interieur van het Prinses Máxima Centrum in te nemen. 
The interactive installation 'Seina' challenges children that are hospitalized (and their parents) to play together. Social and fysical development of theze children is important, but parents can be reluctant to let their (sick) child play. The artistic appearance of Seina does not only challange the children, but also their parents. By their presence the children can influence the projection on the floor. Patterns are repeated, making the children part of a larger whole. Seina has been exhibited several times and further developed to take a permanent place in the interior of the Princess Máxima Center for Child Oncology. 
Design
PartnerS
Gerealiseerd / implemented
TU Delft, Prinses Máxima CentRUM
Niet vergeten: spelen is altijd goed! 

Kinderen die worden opgenomen in het ziekenhuis, blijven vaak op hun kamer. Dat is slecht voor de sociale en fysieke ontwikkeling: ze hebben weinig contact met andere kinderen en bewegen weinig. De invloed van ouders speelt hierbij een grote rol: zij denken dat hun zieke kind in bed hoort te liggen. Spelen en bewegen (vooral met andere kinderen) is echter ook voor kinderen in het ziekenhuis van groot belang voor hun fysieke en mentale ontwikkeling. 

Met de ontwikkeling van Seina richtten we ons daarom zowel op kinderen als ouders: kinderen moeten uitgedaagd worden om van hun kamer te komen, en ouders moeten gerust gesteld worden in de gedachte dat hun kind nog steeds gewoon met andere kinderen kan spelen. De interactieve projectie trekt de aandacht van kinderen, maar speelt met haar artistieke karakter ook in op de aansluiting bij ouders. De lampen waaruit de installatie bestaat reageren op de acties van kinderen. Zo daagt Seina hen uit om te onderzoeken, te spelen en samen te werken in de semi-publieke ruimtes van het ziekenhuis. Als er niemand in de buurt is, herhaalt Seina eerder gevolgde patronen, om zo aanwezigheid van anderen in de ruimte te laten zien en aandacht te trekken.
Back to Top